In onze slackgroep leidt een vraag tot een leuke discussie over onderbuikgevoel en het is herkenbaar. IK heb al een paar keer bij een nieuwe klant niet naar mijn onderbuikgevoel geluisterd. Stom. Ik weet dat ik op mijn onderbuikgevoel kan vertrouwen. Ervaring leert dat mijn gevoel bijna altijd goed is. Mag ook wel. Bij mijn opleiding Intuitieve Ontwikkeling heb ik er naar leren luisteren: het onderbuikgevoel en het stemmetje in mijn hoofd. Hoe voelt een nieuwe klant of een offerte-aanvraag. Geeft het me energie of geeft het me kriebels. En ik weet dat ik bij kriebels de opdracht gewoon moet teruggeven, maar soms lonkt toch het geld. Het is immers toch weer een opdracht?! Maar wat heb je aan een opdracht als je buikpijn krijgt bij elke mail die van de opdrachtgever binnenkomt, als het werken aan de site je kriebels geeft omdat je nooit weet dat de site precies gaat doen omdat jij hem niet zelf heb gebouwd en er allemaal rare dingen in zitten (soort van duc-tape website).
Ik moet het meer doen… naar dat stemmetje luisteren omdat ik weet dat er dan opdrachten binnenkomen die bij me passen, die me energie geven, blije klanten, zoals pas… nadat we ons zoomgesprek hadden afgerond de reactie van mijn toekomstige klant “tjonge, na een half uur praten met jou ben ik al veel verder dan de afgelopen maanden met X”. Als de klik er is, dan stroomt de energie, dan sta je open voor elkaar en stroomt de informatie beter. Het is dan veel makkelijker om de ander te begrijpen, om te zien wat die nodig heeft. En ja.. .dus ook een klant die tevreden is en… tevreden klanten geven energie.
